Als one man band met een heleboel hulpjes. Zo klaarde ik een geinige klus in Gelderland. Daar willen de ambtenaren in Westervoort en Duiven hun werk anders doen. Meer samen. Met elkaar, maar vooral ook met de inwoners. Van buiten naar binnen kijken, dat idee. Geen dingen verzinnen voor de samenleving, al dan niet na wat plichtmatige inspraak. Welnee, laat de mensen die de gevolgen ervaren hun eigen omgeving inrichten. Birgit Oelkers en Joop Hofman die deze gemeenten begeleiden, kunnen je er meer over vertellen. Zij schakelden mij in voor dit experimentje.
Ik had Birgit en Joop namelijk verteld dat ‘samen een filmpje maken’ misschien wel een geschikt middel was om de gewenste verandering te ondersteunen. Omdat filmmakers nou eenmaal goed kijken naar de wereld. En omdat filmmakers nou eenmaal in gesprek moeten met de mensen om wie het draait. En dat een journalistieke benadering altijd werkt, want dat scheidt zo lekker het koren van het kaf nietwaar?
Maar wat deden ze nou precies?
Deelnemers maakten zelf een filmpje bij de aftrap van het verandertraject. De deelnemers, amateurs als het aankomt op filmpjes maken, gingen de straat op met hun eigen “camera’s” (lees: telefoons) om bewoners te interviewen. Ze wilden toch al meer gaan praten met inwoners. Ik monteerde ter plekke een compilatie.
De aanpak
- De sessie begon met een korte, energieke workshop [30-45 min.]
- Deelnemers: 26 ambtenaren, 6 bewoners, 2 wethouders
- In groepjes van drie een uurtje filmen
- In een hoekje van de zaal heb ik de film gemonteerd
- De “filmpremière” was de afsluiter van de dag
- Mijn kosten? 8,5 uur
- Opbrengst: twee snelle filmpjes
Wat was top?
+ Blije klanten, enthousiaste deelnemers. Nul weerstand, coöperatieve houding. Het was mooi weer, dat wel.
+ Mooi te koppelen aan de veranderdoelen.
+ Deelnemers hebben na afloop meteen iets te delen. Fijn voor “de urenverantwoording”.
+ Deelnemers leren beter filmen met hun foon, altijd handig in het YouTube-tijdperk.
+ Onverwachts voordeel: ambtenaren/bestuurders schenken aandacht aan een initiatief.
+ Fijne dag-afsluiter. Applaus, trots, niet alleen iets geleerd, maar ook iets gemaakt. Feelgood all over the place.
Wat zijn tips?
– Tja, het is geen Paul Verhoeven-film, dat zie ik ook wel. Hoeft ook niet
– Telefoons maken best mooie beelden, maar het geluid… bagger.
– Sommige opnames zijn technisch bijna onbruikbaar. Dat kan teleurstellend zijn.
– Het “uit de camera” halen van beelden kost veel tijd!
– Redelijk slopend. Spullen sjouwen, doceren, enthousiasmeren, filmen, technische gedoetjes verhelpen, ter plekke monteren tussen ruim dertig workshoppende mensen. Maar machtig leuk om te doen. Typisch geval van moe maar voldaan.
Okay, en nu?
Nu gaan ze in Duiven en Westervoort meer amateurfilmpjes maken. In groepjes de boer op, met mensen praten, de samenleving bekijken door de lens. Kijk- en luistergeld verdienen.
En ondertussen zoek ik me een ongeluk op internet naar soortgelijke initiatieven. Dus niet dat je een sfeerfilmpje maakt van een workshop. Of een instructievideo. Of dat je dingen leert aan de hand van beroemde filmfragmenten. Nee, je gaat samen met ongeschoolde cursisten een filmpje maken. En daar leer je dan méér van dan filmen alleen. Ik kan het nergens vinden, maar misschien zoek ik niet goed.
Mijn voorzichtige conclusie?
Kansrijk dit. De bekende filosoof Hendrik Johannes Cruijff zei ooit: “Je gaat het pas zien als je het doorhebt”. Zelf zou ik liever zeggen: “Je krijgt het pas door, als je het ziet”. Dus ga lekker filmen. Verandering in autofocus. Mooi hoor.
Hey en als jij dit ook wilt… je hebt mijn nummer hè?